Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ


Το διαφορετικό δεν είναι ανώτερο ούτε κατώτερο. Το διαφορετικό είναι απλά σαν όλα τα άλλα είναι, δηλαδή, σαν όλα τα άλλα. Δεν υπάρχει άνθρωπος πανομοιότυπος με κάποιον άλλον. Όλα τα παιδιά διαφέρουν μεταξύ τους. Άλλα έχουν διαφορετικό χρώμα και μήκος μαλλιών. Σε άλλα, το δέρμα είναι σκουρόχρωμο και σε άλλα είναι πιο ανοιχτόχρωμο. Διαφορές υπάρχουν στο χρώμα και το σχήμα των ματιών και στο σωματότυπό τους. Άλλα παιδιά θεωρούνται δύσμορφα ή όμορφα, αναλόγως των αντιλήψεων που κυριαρχούν για τα αποδεκτά πρότυπα ομορφιάς. 

Οι διαφορές δεν εντοπίζονται μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά και σε αυτά που δεν φαίνονται. Τα νήπια προέρχονται από διαφορετικά γλωσσικά περιβάλλοντα και είναι φορείς διαφορετικών θρησκευτικών και φιλοσοφικών αντιλήψεων. Μέσα στις τάξεις αναπαράγουν στερεοτυπικές σκέψεις και συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν με τη σκέψη και συμπεριφορά των υπολοίπων μαθητών. Υπάρχουν νήπια που σχολιάζουν αρνητικά έως και ειρωνικά το ονοματεπώνυμο κάποιου άλλου παιδιού. Ακόμη και το φαγητό κάποιου μπορεί να μυρίζει επειδή δεν ταιριάζει με τα φαγητά των υπολοίπων. Οι ζωγραφιές ενός παιδιού θεωρούνται μουντζούρες από τα άλλα νήπια που διαισθάνονται ότι δεν τούς μοιάζει. Ένα παιδί που μυρίζει γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τα υπόλοιπα. Τα ρούχα γίνονται αντικείμενο παρατήρησης και κακοπροαίρετης κριτικής και εμπάθειας.



Όπου και αν βρεθούμε,  αντικρίζουμε το Διαφορετικό. Ίσως έτσι να εξηγείται η ανάγκη μας να συμμορφωνόμαστε σε έναν ομοιόμορφο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς  που μας καθησυχάζει και μας κάνει να αισθανόμαστε ασφάλεια. Κάθε παρέκκλιση από το κυρίαρχο μοντέλο προκαλεί φόβο, ανησυχία και ανασφάλεια.

Ο χώρος του νηπιαγωγείου, η ηλικία και η δεκτικότητα των νηπίων αποτελούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για ανάπτυξη διδακτικών καταστάσεων που θα στοχεύουν στην αποδοχή και κατανόηση του διαφορετικού. Τα νήπια μέσα από την εμπειρία της επικοινωνίας ανακαλύπτουν τις ομοιότητες και τις διαφορές και καταλαβαίνουν ότι η ποικιλομορφία εμπλουτίζει το κεφάλαιο των διαπροσωπικών σχέσεων.

Η γνωριμία με τα παιδιά που θεωρούνται διαφορετικά, δεν συνιστά μια απλή εμπειρία επαφής. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται πρέπει να βαθαίνουν και να γίνονται βιώματα. Για να τελεσφορήσει κάτι τέτοιο, οι νηπιαγωγοί χρειάζεται να υλοποιούν προγράμματα για τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα, θα πει η Τάνια Αναγνωστοπούλου, είναι το "παντεσπάνι"  και η βάση όλων. Κάθε πρόγραμμα που εμβαθύνει στις συναισθηματικές σχέσεις ευνοεί τον αναστοχασμό και την αφομοίωση από πλευράς των νηπίων.

Οι φωτογραφίες που αναρτώνται είναι από το σεμινάριο για την Διαφορετικότητα που ολοκληρώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.  Το σεμινάριο οργανώθηκε από τη σχολική σύμβουλο Κατερίνα Λαλιώτη. Θερμές ευχαριστίες από όλους τους/τις νηπιαγωγούς στην κλινική ψυχολόγο, Τάνια Αναγνωστοπούλου, που συμμετείχε αφιλοκερδώς και πρόσφερε πολλά με τις εμπειρίες και τις γνώσεις της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου