Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Είναι πάντα πιστός στην ηλικία του. Εμφανίζεται μονίμως γέρος σε μια κοινωνία εθισμένων στα δώρα. Ο Άγιος Βασίλης δεν πεθαίνει γιατί και οι επιθυμίες που ενσαρκώνει είναι αθάνατες! Λίγο πριν την έλευση των Χριστουγέννων ρώτησα τα νήπια να μου απαντήσουν αν πιστεύουν στον παχουλό κύριο με τα λευκά γένεια και την κόκκινη αστραφτερή στολή. Όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά, μου απάντησαν ότι πιστεύουν. Μερικά, μάλιστα, μου εκμηστηρεύτηκαν ότι τον συνάντησαν και ήταν απολύτως σίγουρα πως ήταν ο πραγματικός και όχι ο πλαστός και κάλπικος που συναντιέται παντού στις μέρες των γιορτών.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Η ΠΟΛΛΗ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΤΡΩΕΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ


  1. Δημοσιευμένο στο προσωπικό μου ιστολόγιο στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο.
  2. Στην τηλεοπτική διαφήμιση μια δασκάλα-πραγματική ή υποδύομενη δεν έχει σημασία- μιλάει με μεγάλο ενθουσιασμό για την εργασία της. Όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις αυτοαναφορικότητας, η δασκάλα δεν παραλείπει να μιλήσει για την μεγάλη αγάπη με την οποία περιβάλλει τους μαθητές και τις μαθήτριες της. Το σχολείο βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή της Αθήνας που ονομάζεται επίτηδες για να ενισχυθεί η αληθοφάνεια της διαφήμισης. Η δασκάλα, για να επανέλθουμε στο θέμα, παθιάζεται με το αντικείμενο της εργασίας της σε τέτοιο βαθμό που ξεχνάει την προσωπική φροντίδα και περιποίηση του εαυτού της! Ναι μεν το δόσιμο «ψυχη και σώμα» στο επάγγελμά της μπορεί να της αποφέρει οφέλη από την ηθική ικανοποίηση και την αναγνώριση της προσφοράς της από την ευρύτερη κοινωνία, ωστόσο, η παραμέληση του εαυτού της δεν μπορεί να συνεχιστεί επ” άπειρον! Η παιδαγωγός σαν να διαισθάνεται ότι για να μπορέσει να προσφέρει τα μέγιστα θα πρέπει να ανακαλύψει τους ρυθμούς εκείνους που θα εξασφαλίζουν μια ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική-οικογενειακή της ζωή! Σαν να γνωρίζει ότι κάθε άνθρωπος σ” αυτήν τη ζωή έχει ανάγκες και επιθυμίες που δεν ικανοποιούνται μόνο από έναν εργασιακό βίο όσο πλούσιος κι αν είναι αυτός! Η διαφήμιση συνεχίζεται με την δασκάλα να χρησιμοποιεί προϊόντα ομορφιάς. Περιποιείται την επιδερμίδα, τα μαλλιά της και νιώθει να αναζωογονείται. Μπαίνοντας στην τάξη, αντιλαμβάνεται τα βλέμματα θαυμασμού από τους μαθητές και τις μαθήτριες της. Όλοι διαπιστώνουν την μεγάλη αλλαγή στην εμφάνισή της. Κάποιος από τους μαθητές εντυπωσιάζεται περισσότερο και θυμάται ότι μια τέτοια εκόνα συναντάει μόνο στα εξώφυλλα των περιοδικών. Η λάμψη της δασκάλας, λοιπόν, γίνεται η λάμψη των μοντέλων στα εξώφυλλα των περιοδικών. Κανονικά, μια τέτοια λάμψη θα έπρεπε να την δούμε σαν μια υπόμνηση φθοράς και στέρησης. Η φρέσκια και λαμπερή μορφή της δασκάλας έρχεται να αναπληρώσει το περιεχόμενο μιας ζωής θυσιασμένης στον αυτοσκοπό της εργασίας. Βλέπετε, η πολλή δουλειά τρώει την ματαιοδοξία και καιρός σκέφτηκε η κυρία της διαφήμισης να αντιστραφούν οι όροι…

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ΕΥΧΕΣ

Για να μπορούμε να δημιουργούμε χρειάζεται να μην μας απασχολούν προβλήματα υγείας που μας αποσπούν από το δημιουργικό μας έργο. Φυσικά, μια τέτοια διαπίστωση δεν ισχύει πάντα.Υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που μέσα στη δίνη των προβλημάτων υγείας κατάφεραν να παραμείνουν ενδιαφέροντες και άκρως δημιουργικοί. Επίσης, για να μπορούμε να δημιουργούμε απαιτείται η ικανότητά μας να αντλούμε χαρά από αυτό που κάνουμε. Με την ευκαιρία των γιορτών θα ήθελα να ευχηθώ σε όλες και όλους τους νηπιαγωγούς υγεία και χαρά για να μπορούν να αφοσιώνονται απερίσπαστες/οι στο σπουδαίο έργο που έχουν αναλάβει ως παιδαγωγοί των παιδιών της προσχολικής ηλικίας.7

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ


Το διαφορετικό δεν είναι ανώτερο ούτε κατώτερο. Το διαφορετικό είναι απλά σαν όλα τα άλλα είναι, δηλαδή, σαν όλα τα άλλα. Δεν υπάρχει άνθρωπος πανομοιότυπος με κάποιον άλλον. Όλα τα παιδιά διαφέρουν μεταξύ τους. Άλλα έχουν διαφορετικό χρώμα και μήκος μαλλιών. Σε άλλα, το δέρμα είναι σκουρόχρωμο και σε άλλα είναι πιο ανοιχτόχρωμο. Διαφορές υπάρχουν στο χρώμα και το σχήμα των ματιών και στο σωματότυπό τους. Άλλα παιδιά θεωρούνται δύσμορφα ή όμορφα, αναλόγως των αντιλήψεων που κυριαρχούν για τα αποδεκτά πρότυπα ομορφιάς. 

Οι διαφορές δεν εντοπίζονται μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά και σε αυτά που δεν φαίνονται. Τα νήπια προέρχονται από διαφορετικά γλωσσικά περιβάλλοντα και είναι φορείς διαφορετικών θρησκευτικών και φιλοσοφικών αντιλήψεων. Μέσα στις τάξεις αναπαράγουν στερεοτυπικές σκέψεις και συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν με τη σκέψη και συμπεριφορά των υπολοίπων μαθητών. Υπάρχουν νήπια που σχολιάζουν αρνητικά έως και ειρωνικά το ονοματεπώνυμο κάποιου άλλου παιδιού. Ακόμη και το φαγητό κάποιου μπορεί να μυρίζει επειδή δεν ταιριάζει με τα φαγητά των υπολοίπων. Οι ζωγραφιές ενός παιδιού θεωρούνται μουντζούρες από τα άλλα νήπια που διαισθάνονται ότι δεν τούς μοιάζει. Ένα παιδί που μυρίζει γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τα υπόλοιπα. Τα ρούχα γίνονται αντικείμενο παρατήρησης και κακοπροαίρετης κριτικής και εμπάθειας.



Όπου και αν βρεθούμε,  αντικρίζουμε το Διαφορετικό. Ίσως έτσι να εξηγείται η ανάγκη μας να συμμορφωνόμαστε σε έναν ομοιόμορφο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς  που μας καθησυχάζει και μας κάνει να αισθανόμαστε ασφάλεια. Κάθε παρέκκλιση από το κυρίαρχο μοντέλο προκαλεί φόβο, ανησυχία και ανασφάλεια.

Ο χώρος του νηπιαγωγείου, η ηλικία και η δεκτικότητα των νηπίων αποτελούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για ανάπτυξη διδακτικών καταστάσεων που θα στοχεύουν στην αποδοχή και κατανόηση του διαφορετικού. Τα νήπια μέσα από την εμπειρία της επικοινωνίας ανακαλύπτουν τις ομοιότητες και τις διαφορές και καταλαβαίνουν ότι η ποικιλομορφία εμπλουτίζει το κεφάλαιο των διαπροσωπικών σχέσεων.

Η γνωριμία με τα παιδιά που θεωρούνται διαφορετικά, δεν συνιστά μια απλή εμπειρία επαφής. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται πρέπει να βαθαίνουν και να γίνονται βιώματα. Για να τελεσφορήσει κάτι τέτοιο, οι νηπιαγωγοί χρειάζεται να υλοποιούν προγράμματα για τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα, θα πει η Τάνια Αναγνωστοπούλου, είναι το "παντεσπάνι"  και η βάση όλων. Κάθε πρόγραμμα που εμβαθύνει στις συναισθηματικές σχέσεις ευνοεί τον αναστοχασμό και την αφομοίωση από πλευράς των νηπίων.

Οι φωτογραφίες που αναρτώνται είναι από το σεμινάριο για την Διαφορετικότητα που ολοκληρώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.  Το σεμινάριο οργανώθηκε από τη σχολική σύμβουλο Κατερίνα Λαλιώτη. Θερμές ευχαριστίες από όλους τους/τις νηπιαγωγούς στην κλινική ψυχολόγο, Τάνια Αναγνωστοπούλου, που συμμετείχε αφιλοκερδώς και πρόσφερε πολλά με τις εμπειρίες και τις γνώσεις της.

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ



Η παιδική εργασία είναι εκμετάλλευση και κακοποίηση παιδιών. Σαν τέτοια , συνιστά ένα διαρκές έγκλημα όπου και αν συμβαίνει. Έβλεπα χτες μια ταινία τεκμηρίωσης για την παιδική εργασία στις Φιλιππίνες. Τα παιδιά εκεί, διαβιούν σε παραγκουπόλεις μέσα σε άθλιες συνθήκες. Κύρια απασχόλησή τους είναι το μάζεμα των μυδιών. Άλλες φορές , αν είναι τυχερά, πληρώνονται με ελάχιστα χρήματα . Πολλές φορές, δουλεύουν εθελοντικά για ένα πιάτο φαγητό. Κάνουν βουτιές στο βρώμικο θαλασσινό νερό και ανασύρουν μύδια. Μετά, παζαρεύουν τις τιμές πώλησης σε πονηρούς ενήλικες που κοιτάζουν να τα εξαπατήσουν. Παιδιά που δουλεύουν τα βράδια ενώ θα έπρεπε να κοιμούνται!  Παιδιά που εργάζονται αντί να πηγαίνουν σε σχολεία και να μορφώνονται. Ένας φαύλος κύκλος ζωής από τον οποίο απουσιάζει η στοιχειώδης μέριμνα για τη ζωή των μικρών παιδιών. Ακόμη και οι ενήλικες είναι απορροφημένοι στην εργασία τους. Η εργασία  καθαγιάζεται με οποιοδήποτε τίμημα. Σε ένα ερωτηματολόγιο του Ερυθρού Σταυρού, τα παιδιά προτιμούν την εργασία από τα χρήματα, τα ρούχα και τα φαγητά. Η ανθρώπινη ζωή ευτελίζεται. Ένας δευτεροπαντρεμένος άντρας αγνοεί τον ακριβή αριθμό των παιδιών που έχει από τις δύο γυναίκες του. Τα παιδιά μένουν σε σπίτια. Την περίοδο που υπάρχει παλίρροια εισέρχονται μέσα σε αυτά τα σπίτια νερό. Τα στάσιμα νερά μυρίζουν από τα ούρα των τρωκτικών. Τα παιδιά παίζουν μέσα σε σωρούς από απορρίμματα και οι μολυσματικές ασθένειες κάνουν εύθραυστη την υγεία τους. Είναι ένας κόσμος φρίκης που αποτελεί μέρος μιας φυσιολογικής ζωής. Τα μικρά παιδιά σκέφτονται ότι αυτός ο κόσμος είναι η η κληρονομιά που θα παραδώσουν με τη σειρά τους στις επόμενες γενιές. Για τον πολιτισμό μας είναι ντροπή να επιβιώνει μια τέτοια ζωή. Όσο πιο γρήγορα κατανοήσουμε τις γενεσιουργές αιτίες αυτής της εξαθλίωσης, τόσο πιο έγκαιρα θα επεμβαίνουμε για αποτρέψουμε αυτήν την εξαθλίωση.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΣΗ

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

ΕΝΑ ΚΑΛΕΣΜΑ


  1. Δεν υπάρχει τίποτα το οραματικό και μεγαλόστομο στην εμφάνιση μιας ακόμη ομάδας που διεκδικεί την προσοχή των άλλων. Οι ομάδες που πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης έχουν σαν στόχο τη διατύπωση κάποιου αιτήματος που επείγει ή τη συσπείρωση κάποιων ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα. Τέλος, υπάρχει και εκείνη η κατηγορία των ομάδων που δρα με σκοπό την προώθηση και εμπορική απήχηση όλων αυτών που παρουσιάζουν προς τους υπόλοιπους  χρήστες του διαδικτύου. Η ομάδα "Νηπιαγωγοί Δυτικά της Θεσσαλονίκης" προέκυψε από την ανάγκη των νηπιαγωγών που δουλεύουν σε νηπιαγωγεία της δυτικής  Θεσσαλονίκης να εκφράσουν σκέψεις, να διατυπώσουν θεωρητικούς προβληματισμούς αλλά και να αναζητήσουν πρακτικές λύσεις σε προβλήματα που δημιουργούνται στο χώρο της εργασίας τους. Οι νηπιαγωγοί αναδεικνύοντας τη δημιουργική πλευρά της εργασίας και διατυπώνοντας έναν καθαρό λόγο μπορούν να ανατρέψουν στερεότυπα και αντιλήψεις που μειώνουν τη σημασία της προσχολικής αγωγής. Κάνω, λοιπόν, ένα κάλεσμα προς όλες τις/τους νηπιαγωγούς να εμπλουτίσουν με τις σκέψεις τους και τις δράσεις τους την ομάδα και να συμβάλλουν έτσι στην ποιοτική αναβάθμιση της εργασίας που κάνουμε στα νηπιαγωγεία.

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΕΚΡΗΞΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Παίζοντας στην αυλή του σχολείου, κάποιο από τα νήπια παρατηρεί τον καπνό που βγαίνει από την καπνοδόχο σε μια ταράτσα πολυκατοικίας. Το παιδί που το έχει παρατηρήσει, παρακινεί και τα υπόλοιπα να έρθουν να το δουν. Δείχνουν εντυπωσιασμένα! Στην συνέχεια, αυτοσχεδιάζουν ένα παιχνίδι. Όλα μαζί βλέπουν τον καπνό και κατόπιν απομακρύνονται φωνάζοντας, "θα γίνει έκρηξη". Η συμμετοχή των παιδιών είναι ολική και ο ενθουσιασμός και η απόλαυση κάτι παραπάνω από εμφανή.

Κάπως έτσι φαντάζομαι τις ομάδες που εμφανίζονται σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Τα μέλη της ομάδας θα πρέπει να έχουν τον ενθουσιασμό του πρωτοφανέρωτου και μπόλικη διάθεση να αυτοσχεδιάζουν παιχνίδια, πολλά παιχνίδια! Ως νηπιαγωγοί, κι αυτό είναι γνωστό, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα από τον καθέναν την αξία και το ρόλο του παιχνιδιού μέσα στην παιδευτική διαδικασία. Ας επαναλάβουμε, λοιπόν, την κίνηση των νηπίων και ας φανταστούμε τη δική μας "έκρηξη δημιουργικότητας"...  

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ:ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

Την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου ολοκληρώθηκε το σεμινάριο για τις πρώτες βοήθειες στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων. Το σεμινάριο πραγματοποιήθηκε με την εποπτεία της σχολικής συμβούλου Κατερίνας Λαλιώτη και του υπευθύνου για τα προγράμματα Αγωγής Υγείας, Ηλία Χάλιου. Το σεμινάριο απευθυνόταν σε νηπιαγωγούς που δουλεύουν σε νηπιαγωγεία της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Στο τέλος, οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες δεν παρέλειψαν να δείξουν τον ενθουσιασμό τους για τα βιωματικά σεμινάρια στα οποία είχαν ενεργή εμπλοκή. Τελικά, οι δύο ημέρες που αφιέρωσαν από τον πολύτιμο χρόνο τους δεν πήγαν χαμένες. Την πρώτη ημέρα του σεμιναρίου, ο Δημήτρης Αναγνώστου μας μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε έναν άνθρωπο που χρήζει άμεσης βοήθειας. Η ψυχραιμία μας αλλά και οι συγκεκριμένες ενέργειες που κάνουμε, οι πληροφορίες που παρέχουμε στο ΕΚΑΒ κατά την κλήση, όλα παίζουν σημαντικό ρόλο στη σωτηρία του ανθρώπου που έχει την ανάγκη μας.Ακούσαμε και μάθαμε για τις αιμορραγίες, για τις ρινορραγίες(κάτι συνηθισμένο στο χώρο του νηπιαγωγείου) για τα συμπτώματα του σοκ, τα εγκαύματα, το διάστρεμμα, τα κατάγματα, τα τσιμπήματα από τις μέλισσες, τις θερμοπληξίες, τις υποθερμίες, το σοβαρό θέμα της πνιγμονής και τους σπασμούς.


Την δεύτερη ημέρα του σεμιναρίου, η Κική, η Αγγελική, η Δήμητρα, γυναίκες διασώστες του ΕΚΑΒ-μια ανεκτίμητη προσφορά που δεν πληρώνεται- μας έδειξαν βήμα-βήμα τα στάδια που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος για να προσφέρει βοήθεια σε οποιονδήποτε χάνει ξαφνικά τις αισθήσεις του ή παθαίνει ανακοπή. Με την χρήση εποπτικού υλικού έγινε πρακτική εξάσκηση πάνω στις θωρακικές συμπιέσεις, τις εμφυσήσεις και τους απινιδωτές. Σίγουρα, τέτοιου είδους γνώσεις δεν είναι ευχάριστες και προκαλούν άγχος. Ωστόσο, είναι απαραίτητες για όλους εμάς τους/τις νηπιαγωγούς που ζούμε με τα νήπια αρκετές ώρες της ημέρας και έχουμε την ευθύνη για την προστασία και την ασφάλεια τους. Αναγκαίες οι γνώσεις για τις πρώτες βοήθειες και ευχόμαστε όλοι να είναι και αχρείαστες!